Kwestia Greya

Andreas Weitz

Bo w moim życiu jest tak - jeżeli mam dużo pracy, to robię wszystko, żeby nie robić tego, co robić powinnam. I tak dzisiaj zasiadając do różnych papierów (na wczoraj), w tle, żeby czuć, że coś się wartościowego dzieje (te papiery były i są bezwartościowe), włączyłam sobie film - Sekretarka (2002 r.). Jak na niego trafiłam? Nie pamiętam i to chyba nie jest istotne - czasami coś znajdujemy, jak gumkę do włosów za łóżkiem, akurat wtedy, kiedy jest to potrzebne. 
Włączyłam. I o matko, kochana! Sama nie wiem, co myśleć. Tematyka jakże na czasie - miłość w cieniu sadomasochistycznych upodobań. Główna bohaterka, to taka szara mysz, ze skłonnościami masochistycznymi (coś gdzieś dzwoni), a bohater lubi trochę mocniejsze doznania (tak, tak) i ma na nazwisko Grey (naprawdę?! Też myślałam, że się przesłyszałam, jak padło za pierwszym razem). Aktualnych Cieni Zacnego Greya, nie czytałam; obejrzeć, też nie obejrzałam. Wszelkiego typu romanse bardzo lubię i czasami je czytuje lub oglądam, a jednak tu się mocno zawahałam, i nie "odwahałam". Szanuję to, że inni się "Cieniami" zachwycają i tyle w tej kwestii. 
Wracając do "Sekretarki", to taki romans dla hipsterów - nie umiem tego skojarzenia wyjaśnić - się skojarzyło i tak pozostało; nie potrafię również tego filmu ocenić; były momenty kiedy chciałam wyłączyć - nie rozumiałam co autor miał na myśli, ale były również momenty gdzie myślałam - to kawał dobrego kina! 
Na Walentynki jak znalazł - naprawdę. Film określany jest jako komedia/dramat i faktycznie śmiałam się - niekiedy, choć może raczej można to nazwać - "prychnięciami niedowierzania". 
Podobno jeżeli w związku/ pożyciu - jedna i druga stroną sa zadowolone z różnych praktyk, czy czynności, to jest - okey, spoko i w ogóle "cacy". Jestem pewna, że za jakiś czas, znów zobaczę "Sekretarkę", żeby sprawdzić czy nadal wzbudza we mnie takie emocje - coś w tym filmie jest.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

kwestia miłości do gleby

Obraz
I wyszłam dziś z łopatą (szpadlem, czy jakoś tak) na pole - kopać dziury i czułam się jak Boryna. Kto czytał Chłopów ten wie. Geny dziadów i pradziadów się w końcu odezwały. Tak, tak - będę rolnikiem. Dobrze mi idzie kopanie, dziś wykopałam gruby sznur - zabawkę psa - Cholernik zakopał ją dość głęboko. Przekopałam fragment gleby - dwa, na dwa i będę ogrodnikiem. Mam kawał ziemi i teraz kupię sobie krzak. Kalina, porzeczka, a może jakiś japoński krzaczor. Podobno porzeczka i aronia są jednymi z najzdrowszych owoców i wcale nie potrzebujemy aceroli i goji, to może będę młodym twórcą porzeczkowego raju? Zacznę od krzaczka, a skończę z plantacją. Ha!
Czytaj więcej

kwestia - a co jeżeli kogoś nie lubię

Obraz
To jest temat rzeka. Posiadam przykrą przypadłość, iż nie lubię kilku osób i co bardziej tragiczne, głośno o tym mówię -wśród przyjaciół, ale jednak... Ostatnio zaczęłam się nad tą kwestią zastanawiać, gdyż moje "nielubienie", przybiera dość fizyczne objawy - ja nie jestem w stanie przebywać blisko "nielubianych", ja mam wrażenie jakbym się dusiła, jakby powietrze w pomieszczeniu było skażone - nie odzywam się i mam ochotę uciekać - najlepiej na inną planetę. Zaniepokoiło mnie to. Najpierw zaczęłam się zastanawiać - czemu kogoś nie lubię? Odpowiedź była oczywista - coś niedobrego się przytrafiło. Nię lubię osób, które mnie: oszukały, źle traktowały lub były dla  mnie w jakiś sposób "podłe", bo bycie niemiłym akceptuję - sama mam gorsze dni i wiem, że innym też się zdarzają, ale podłość w połączeniu w oszustwem - jest dla mnie nie do przyjęcia. Pytanie kolejne brzmi - a co to jest "podłe traktowanie i oszukiwanie"? Może jestem ciut przewrażli
Czytaj więcej

Kwestia zamiłowania do bocianów

Obraz
No ja lubię Polskę. Ja się cieszę polskością – wycinanki, pierożki, sute spódnice ludowych strojów, legendy, góry i doliny, dęby, sosny i brzozy, no i ten krwawnik.   Ostatnio usłyszałam, że  moje zachwyty nad polską kulturą  to przejaw nacjonalizmu i ksenofobii. Naprawdę? Naprawdę? Czy ja nie mam prawa: roztkliwiać się nad żółtym mleczem i cieszyć oscypkiem, radować  się jak dziecko, widząc bociany w gniazdach? Czy ja w imię politycznej poprawności nie mogę o tym mówić, że ten rechot żab o poranku i te kwiatki, i maki? Czy ja, coby nikogo nie urazić, nie mam prawa cieszyć  się  z bycia Polką? Ja wiem, że dużo rzeczy i zjawisk uznawanych  za polskie, kiedyś polskie nie były i pochodzą od innych kultur.  Ja rozumiem, że inne kultury mogę nas wzbogacać, i że tolerancja, i że ziemniak swoją historię rozpoczął poza granicami naszego kraju, ale... Ale zarzucanie mi, że mówienie z miłością o Polsce, jest przejawem nietolerancji i braku szacunku dla innych kultur - zdziwiło, dotknę
Czytaj więcej