kwestia powagi

Arto Martinnen, unsplash.com

I nagle się zrobiło tak poważnie.
O powadze sytuacji zdałam sobie sprawę w chwili gdy nie śmiałam się z żartów koleżanki, innych to bawiło - mnie nie - porównanie społeczne wypadło na moją niekorzyść.
Przygniotła mnie rzeczywistość.
To jest okropne.
Nie wolno się tak przygniatać.
I to nie rzeczywistość mnie przygniotła, ale jej obraz w mojej głowie.
Wszystko w mojej głowie.
Tam się działo/dzieje w tej głowie.
Przecież życie nie może być tak poważne, tak okrutne i straszne.

Trzeba zacząć szukać tego co jest śmieszne i pozytywne.

1. Budyń - budyń jest śmieszny - tak się trzęsie; a jak za dużo miesza się w tym budyniu, po ugotowaniu, to się robią "takie gluty".
2. Dzieci - dzieci są śmieszne dopóki nie ryczą i nie robią scen; szczególnie te bezzębne próbujące wypowiadać swoje kwestie - najmądrzejsze kwestie świata. Dzieci to tacy mistrzowie Yoda, kto nie słuchał, niech posłucha
3. Skarpetki do japonek - właśnie takie obuwie preferuję - ciepło i przewiewnie, ale wygląd poraża okrutnie.
4. Wydmuchiwanie nosa -  naprawdę śmiesznie wydmuchujemy nosy. A potem sprawdzamy, czy na pewno gdzieś, coś nie wisi.
5. Wdepnięcie w psią kupę - za każdym razem doprowadza mnie do do szewskiej pasji i niebywałej radości,bo to jest komiczne - pech, absurd i smród. A próba pozbycia się... Raz widziałam panią, która wydrapywała tę kupę patykiem i miała odruchy wymiotne, ale uśmiechała między napadami zwiastującymi chęć zwrócenia treści żołądka (wierzę, że nie zawsze to jest zabawne).

No i na poprawę humoru - Planeta  Singli i Mów mi Vincent (takie filmy).


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kwestia zamiłowania do bocianów

kwestia miłości do gleby

kwestia książek